 |
| fragmenten uit: The Telephone Book |
Vanaf de jaren zeventig legde de conceptuele kunstenaar John Baldessari zich voornamelijk toe op fotowerken: afbeeldingen die hij ontleende aan onder andere film, televisie en reclame bracht hij samen in fotomontages. Baldessari's fotowerken zetten de toeschouwer dikwijls op het verkeerde been: het lijkt alsof er een verhaal wordt verteld, maar de pointe blijft uit en het is aan de toeschouwer om er het zijne van te denken. Onderhuis levert de kunstenaar echter dikwijls kritiek op de kunst en op allerlei maatschappelijke fenomenen (uit: NOT DONE : het KUNSTenaarsboek MUHKA 2004).
Vanaf het midden van de jaren tachtig duiken de 'vlekken' op de foto's op, die bijvoorbeeld de gezichten van de personages afdekken door stickers en zo van individuen stereotypes maken. Dit is ook heel mooi te zien in het kunstenaarsboek: The Telephone Book (with pearls) uit 1988 (Imschoot uitgevers Gent). Dit boekje kan gezien worden als een parodie op de Amerikaanse maatschappij, waarin de werkelijkheid van Hollywood de ware werkelijkheid naar de achtergrond heeft gedrongen. Het is een verzameling gemanipuleerde foto’s ontleend aan allerlei Hollywoodfilms. Baldessari heeft ze niet alleen verknipt, hij heeft er hier en daar ook gekleurde stickers op geplakt. De rode draad vormen de telefoon en de parels. Ze fungeren als vooruitwijzingen naar spannende of spannend bedoelde scènes (uit: Kunstenaarsboeken Caldic Collectie, Rob Perrée 2006). Baldessari speelt met de codes van de film, het volksvermaak in zijn achtertuin Hollywood. Hij is volledig bewust van de impact en de invloed die beelden uit de massamedia kunnen hebben. Door de filmfoto's op zijn onlogisch logische manier te ordenen en door gebruik te maken van het boek als vehikel voor een filmscript, een sequentie van beelden, geeft hij een geraffineerd ironisch commentaar. In de tiel van dit kunstenaarsboek krijgt de ironie hilarische trekjes (uit: Cover to cover 2002).
Vanaf het midden van de jaren tachtig duiken de 'vlekken' op de foto's op, die bijvoorbeeld de gezichten van de personages afdekken door stickers en zo van individuen stereotypes maken. Dit is ook heel mooi te zien in het kunstenaarsboek: The Telephone Book (with pearls) uit 1988 (Imschoot uitgevers Gent). Dit boekje kan gezien worden als een parodie op de Amerikaanse maatschappij, waarin de werkelijkheid van Hollywood de ware werkelijkheid naar de achtergrond heeft gedrongen. Het is een verzameling gemanipuleerde foto’s ontleend aan allerlei Hollywoodfilms. Baldessari heeft ze niet alleen verknipt, hij heeft er hier en daar ook gekleurde stickers op geplakt. De rode draad vormen de telefoon en de parels. Ze fungeren als vooruitwijzingen naar spannende of spannend bedoelde scènes (uit: Kunstenaarsboeken Caldic Collectie, Rob Perrée 2006). Baldessari speelt met de codes van de film, het volksvermaak in zijn achtertuin Hollywood. Hij is volledig bewust van de impact en de invloed die beelden uit de massamedia kunnen hebben. Door de filmfoto's op zijn onlogisch logische manier te ordenen en door gebruik te maken van het boek als vehikel voor een filmscript, een sequentie van beelden, geeft hij een geraffineerd ironisch commentaar. In de tiel van dit kunstenaarsboek krijgt de ironie hilarische trekjes (uit: Cover to cover 2002).
Voor een volledige lijst kunstenaarsboeken klik op: Books by the Artist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten