Omslag en fragment uit: enclosures and light pieces
Na bijna twintig jaar geschilderd en getekend te hebben, maakt Nan Hoover vanaf 1973 performances en videowerken, waarin zij zelf figureert en haar lichaam als uitdrukkingsmiddel gebruikt. Belangrijke motieven zijn: lichaam en schaduw, stilstand en beweging, massa en splijting, en vooral ook de verhouding tussen lichaam en natuur. Haar fascinatie voor licht is sterk beïnvloed door de Hollandse kunst, met name door Rembrandt. Hoover trachtte de beeldende werking van het licht slechts te volgen en de nadruk te leggen op het gedrag van het licht in een bepaalde ruimte of tijdsspanne. De werking van het licht maakte zij hierin zichtbaar met behulp van haar lichaam. In een lichtbundel maakte zij langzame bewegingen met haar lichaam of met een lichaamsdeel. De langzame geconcentreerde bewegingen, het licht en de schaduwen leverden abstracte beelden op die nauwelijks of geen aanknopingspunten boden met de zichtbare werkelijkheid. Zij bracht het licht in beeld als een procesmatig fenomeen en isoleerde het van de rest van de waarneembare werkelijkheid. Zo creëerde zij puur door een uitgebalanceerde registratie van het licht een wereld die alleen in verbeelding kon bestaan (Stokvis). Dit komt ook heel mooi tot uitdrukking in haar kunstenaarsboeken: enclosures and light pieces edition Galerie Jurka Amsterdam 1975 en night letters, Salon Verlag Koln 2000.
Enclosed by a roll of paper and ambient music, Hoover here creates poetic, evocative images of herself, which, in their abstraction, have great visual qualities. She bends, stretches and folds herself until she has reached the image with the greatest power of expression. Blindfolded and with her mouth open, she depersonifies herself into her own instrument. Light, shadow, and her face and hands are the most important ingredients, with contrasts as the product. Just as Rembrandt, in a seventeenth-century manner, painted with light, so does Hoover in a twentieth-century way. Although in this work the level of abstraction is not quite as high as that reached by Hoover in later work, the video gives us a clear image of this artist's working methods (uit: http://www.montevideo.nl/).
Night Letters is een klein, rechthoekig, gebonden boekje, verpakt in zwart linnen, waartegen de witte letters van titel en kunstenaar scherp afsteken. Het is gedrukt op zwaar, glanzend wit papier waardoor het geheel een fors gewicht krijgt. Het boekje combineert een gevoel van luxe met een gevoel van intimiteit. Het weerspiegelt op die manier de inhoud. Night Letters bevat 45 afbeeldingen verspreid over 176 (gedeeltelijk) genummerde pagina's. Die afbeeldingen zijn reproducties van ruim veertig jaar werk van de kunstenaar. De reproducties zijn geen reproducties zoals in een catalogus. Het zijn illustraties van gedachten. Persoonlijke gedachten, filosofische gedachten, professionele gedachten. Het is om die reden dat de kunstwerken heel klein zijn afgedrukt. Ze hoeven niet het kunstwerk te representeren, ze moeten een context verlenen aan de gedachten. Daarom maakt het niet uit dat de afbeeldingen zich niet houden aan de chronologie. De dagboekachtige teksten vragen om een intieme vormgeving. Vanuit dat idee heeft de kunstenaar gekozen voor het 'onhandige' lettertype van een oude typemachine. Daarom gebruikt ze geen hoofdletters. Een kwetsbare vorm versterkt een kwetsbare inhoud. De teksten zijn niet gedateerd, de werken krijgen pas op de laatste bladzijdes een identiteit. Een toegift voor de professionele lezer. De gewone lezer heeft dergelijke informatie niet nodig om Night Letters volledig op waarde te kunnen schatten (uit: Cover to Cover. Het kunstenaarsboek in perspectief van Rob Perrée 2000).
In 1987 stopt Hoover met het maken van videofilms en performances, omdat deze haar niet meer prikkelen tot nieuwe ideeën. Vanaf die tijd maakt zij overwegend sculpturen en tekeningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten