Kiki Smith en het innerlijke leven van de mens

Sperm (detail) 1988-1990 glas
De Amerikaanse kunstenaar Kiki Smith wil het lichaam bevrijden van het religieuze, medische en morele juk, maar ook van literaire en kunsthistorische interpretaties. Kiki Smith confronteert ons met de grenzen van het zijn en de onzekerheid van het leven. Het leven, universeel verankerd in het sublieme mysterie van het lichaam. Materialen en technieken hebben een intrinsieke betekenis. Zij maakt beelden van het uitwendige en inwendige menselijke lichaam in uiteenlopende technieken en vormen, met gebruikmaking van materialen als was, latex, glas, stof, hout en wit of bloedrood gekreukeld papier. De authenticiteit van dit materiaal beklemtoont de fragiele, duurzame indruk van het werk. Doorzichtige materialen laten de compositie zichtbaar, tonen het inwendige, het geheim van het leven. Zij geeft ook lichaamsvloeistoffen (sperma, moedermelk) en excrementen weer. Haar beelden van traditionele technieken vormen een letterlijke weergave van een maag (uit glas), een ribbenkast (uit aardewerk), of een baarmoeder die bestaat uit een gesloten bronzen vorm die kan worden opengeklapt (Womb 1986). Ook maakt zij tekeningen en grafiek.

Door het tonen van de onderdelen en de binnenkant, door enkel het omhulsel te behouden, stelt ze diepzinnige vragen over het mysterie van het leven en het wezenlijke van de mens. In deze specifieke en algemene context doen vorm en inhoud bovendien een dialoog ontstaan tussen de elementen die de mens uitmaken, een dialoog over de relatie tussen het lichaam of een aantal specifieke delen ervan en de techniek of de materialen die de kunstenares gebruikt voor het afbeelden en onthullen van de maatschappelijke, historische en immateriële implicaties. "Het innerlijke leven van de mens beperkt zich niet tot de omgang met anderen, het geslacht, het politieke leven." Zo was bijvoorbeeld het spijsverteringssysteem de aanleiding om "na te denken over seks en taal, verteringsprocessen en alles wat te maken heeft met de spijsvertering". Haar (feministisch) werk kan gezien worden als een aanklacht tegen schoonheidsidealen, rationaliteit en narcisme.

Omslag Kiki Smith 1990

Untitled 1988

Digestive System 1988

Womb (open) en Womb (closed) 1986
In 1990 is een kunstenaarsboek, genaamd Kiki Smith, uitgegeven door SDU Publishers in Den Haag als catalogus bij de tentoonstelling gehouden in het Institute of Contemporary Art/Amsterdam. Hierin is een interview opgenomen door de Amerikaanse kunstenaar Robin Winters met Smith. In deze uitgave zijn haar werken van 1983 tot 1990 en teksten in facsimile op een prachtige manier weergegeven.

In de jaren negentig richt ze haar aandacht op nieuwe materialen en thema's. Nu ze het lichaam gereconstrueerd heeft, beschouwt ze de natuur als een "open ruimte", "want zoals het lichaam werd de natuur in deze eeuw naar de achtergrond verdrongen; de natuur is daarom ook in de hedendaagse kunst weinig aan bod gekomen." De aandacht van de kunstenares verschuift "van het microscopische naar de organen, systemen, de huid, het religieuze lichaam, cosmologieën." Ze toont ons de intieme relatie tussen de vrouwelijke seksualiteit, de natuur en het universum.

Bron: Kunst van nu 1995 en Galerie Fortlaan 17 Gent.

Portrait 1983 en Eyes 1990

Geen opmerkingen:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...