 |
| Peer Veneman (fragment Peer Veneman 1984) |
In de bijdrage (
Peer Veneman, Museum Fodor 1984 oplage 250) van de beeldhouwer
Peer Veneman voor de uitwisselingstentoonstelling "Reykjavik-Amsterdam, ter
weerszijden van de Meridiaan" is een fragment van het boek "De Paria" van José Giovanni opgenomen. Het gaat over een Siciliaanse crimineel die reist naar Marseille om er zijn jeugdvriend te helpen. Hij kan niet verhinderen dat zijn vriend in de cel belandt maar weet de man te vermoorden die daarvoor verantwoordelijk is. Het duurt niet lang hijzelf wordt op zijn beurt achter tralies gezet. In de boeken van Giovanni wordt de criminele wereld verdedigd. De criminelen worden als sympathieke hoofdfiguren afgeschilderd. Het gaat over mannelijke vriendschappen en Giovanni pleit voor de confrontatie van het individu tegen de wereld.
 |
| Peer Veneman "Some Friends" 1983 (fragment Peer Veneman 1984) |
Voelde Veneman zich in het begin van de jaren tachtig als een paria ten midden van de toen heersende minimalistische kunst en de poëtische kunst van de arte povera? Moest Veneman zich als een macho gedragen om zo de beeldhouwkunst van zijn vorige generaties te kunnen overtreffen met nieuw post moderne sculpturen? Uiteindelijk zal de sculpturen van het modernisme letterlijk uit beeld verdwijnen. Er was zelfs geen sokkel meer over. Alternatieven zoals de performancekunst losten zichzelf ook op. Voor een nieuwe generatie beeldhouwers zat er niets anders op dan na te gaan hoe de sculptuur zichzelf opnieuw kon uitvinden. En dat is Veneman goed gelukt. Veneman is vanaf het begin van de jaren tachtig een uitgesproken representant van de nieuwe Nederlandse beeldhouwkunst. Venemans beelden ontstaan gevoelsmatig en associatief. De vorm kan voortkomen uit een tekening of gewoon ontstaan tijdens het werken met het materiaal.
Op de eerste foto in het kunstenaarsboekje staat Veneman als een stoere man ons aan te kijken en op de laatste foto lijkt Veneman weer zichzelf te zijn en te zeggen: "zo... jullie kunnen mij nu niets meer maken... kom maar op". In de beelden van Carl Andre zag hij dat het einde van de beeldhouwkunst bereikt was. Veneman gaat vervolgens, zoals hij het zelf formuleert "weer iets op die tegels van Andre zetten".
 |
| Peer Veneman (fragment Peer Veneman 1984) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten