Verbeelding van de menselijke identiteit: Paul Thek

Fragmenten uit:
A Document Made by Paul Thek and Edwin Klein

Het Stedelijk Museum Amsterdam en het Moderna Museet in Stockholm publiceerden in 1969 gezamenlijk A Document Made by Paul Thek and Edwin Klein. Het boek (formaat 41 x 31 cm.) bestaat uit een nagemaakte bladzijde van de krant 'International Herald Tribune', waarop in verschillende opstellingen foto's en objecten geplaatst zijn. Op hetzelfde moment exposeerde Paul Thek in beide musea. In het Stedelijk Museum liet hij een groot gaas bedekt hok zien, waarin te midden van meubilair en allerlei voorwerpen levende dieren zaten, in het gezelschap van een afgeitsel van Theks lichaam, dat onder een tafel was gebonden. Het werk kan tot de funk-art gerekend worden. Thek hield zich vanaf het begin van de jaren zestig op baanbrekende wijze bezig met de verbeelding van de menselijke identiteit, gevangen in de labyrinten van spriritualiteit, sexualiteit en technologische vooruitgang. Zijn pijnlijke afbeeldingen van het menselijk lichaam, vol mededogen en compassie, zijn tot op heden bijna ongeëvenaard. In 1968 leerde Thek in Amsterdam de fotograaf en designer Klein kennen.

Theks inzet was het op gang brengen van een proces dat het religieuze, het spirituele, het goede zichtbaar en invoelbaar zou maken. Een van de manieren waarop hij dat hoopte te kunnen doen, was de toeschouwer te laten ervaren hoezeer deze zich laat omringen door dode voorwerpen die iedere poging tot zintuiglijk contact tenietdoen. In het midden van de jaren zestig verpakte Thek stukken vlees en lichaamsdelen (minutieus nagemaakt in was) in afstandelijke, koele plastic vormen en hij noemde dit 'technologische relieken'. Later begon hij zich meer toe te leggen op installaties. Hij voerde zijn publiek over een pad langs even primitieve als fantastische bouwsels, hutten en open ruimtes, opgetrokken uit afvalhout, zand, opgezette dieren, dozen, gaaswerk, papier, banken, tafels, stoelen, olievaten enzovoort. Dat de onderdelen van de installaties langs paden waren opgesteld, was het resultaat van een welbewuste keuze. Het kijken werd een ervaring, het lopen een processie (uit: Artway.eu). De geest van Fluxus inspireerde Thek tot het maken van nonchalante tekeningen op krantenpapier. Met utopische helderheid tekende hij met Oost-Indische inkt dromerige, tere tafereeltjes met slakken, schapen, of een vulkaanuitbarsting met kampvuur. Thek ontwikkelde een eigenzinnige beeldtaal, fragiel en broos maar tegelijk zeer scherp en agerend tegen maatschappelijke wantoestanden