De naar het absurde neigende documentatie van op zich zelf heel alledaagse dingen, die in het schilderwerk en grafiek van de Amerikaan Edward Ruscha plaatsvindt, komt nog sterker tot uiting in zeventien kleine fotoboekjes, die hij vanaf 1963 tot 1973 heeft gepubliceerd. De foto's geven per boekje een enkel onderwerp weer (benzinestations, alle huizen aan de Sunset Boulevard in Los Angeles op een meterslang uitklapbaar boek) of bevatten een gedetailleerd verslag van een gebeurtenis (bijv. het werpen van een schrijfmachine uit een rijdende auto). Vrijwel al deze boeken leggen typerende aspecten van de architectuur en de cultuur van Los Angeles vast.
Zijn kunstenaarsboek Dutch Details transponeert deze visie naar de doorsnee Nederlandse woonomgeving. Het is een uitgave van de Stichting Octopus in het kader van 'Sonsbeek Buiten de Perken', 1971 (oplage 3.000). Dit project werd uitgevoerd in mei 1971 in opdracht van het Groninger Museum, Het Centrum in Veendam, Geert Teiscentrum in Stadskanaal en het Museum-Klooster, Ter Apel. Op het voorstel om in kader van Sonsbeek een boek te maken was van Wim Beeren, commissaris van de tentoonstelling Sonsbeek 71, kwam Ruscha in mei 1971 naar Nederland om met een fotoproject bij te dragen aan deze manifestatie. Dat Ruscha instemde met de uitnodiging, tien jaar na zijn eerste bezoek aan Nederland (Amsterdam), had vooral te maken met de mogelijkheid die hem in het vooruitzicht was gesteld een fotoboek te vervaardigen dat in een grote oplage zou worden gepubliceerd door de Stichting Octopus in Deventer (bron: Hans Ebbink, RKD bulletin 2012/2). Voor Ruscha had Beeren de streek rond Stadskanaal in gedachten, een dorp zonder centrum, gebouwd langs een kaasrecht kanaal. Het omvat de gemeenten Veendam, Stadskanaal, Musselkanaal en Ter Apel. De foto's werden alleen genomen bij bruggen en de bruggen zelf werden door de kunstenaar als looppad gebruikt om de foto's te maken met een los in de hand gehouden camera. 'Ik had werkelijk geen idee wat ik moest doen tot ik naar dit land kwam en toen ik hierheen vloog zei de piloot dat hij niet wist wat voor weer het was in Amsterdam. Maar hij zou ons zo spoedig mogelijk alle details meedelen. Dit woord 'details' klikte meteen bij me en ik liet me bij dit project er min of meer door leiden. Ik dacht onmiddellijk 'Dutch Details'. Dat bracht me op het spoor van het hele project' (uit: Sonsbeek 71). De foto's zelf zijn strikt functionele opnamen, zonder bijzondere standpunten of esthetische ingrepen. Zoals Ruscha in een interview met de criticus Eddie Coleman zei: 'I never take pictures just for the taking of pictures; I'm not interested in that at all... I use it to do a job, which is to make a book'.
This is the last of Ruscha's urban landscape books. He devised a system according to which he would photograph the same house six times, first from a distance, then in stages as he moved closer, until the final shot would be a close-up of a detail- a shopwindow display, for example, or a vase of flowers, or a sign. As variations on a single theme, these images of vernacular architecture are consistent with his earlier projects, but his conception of a systematic progression from a broad view to a detail- sometimes so close-up as to be abstract- introduces an explicit temporal dimension that is only implicit in the other books. The unique format of Dutch Details, long and horizontal, may have been inspired by the legendary flatness of the Dutch landscpae and by linear bridges and railings tracing the canals. But it also encouraged an order of visualising the images, in which the left page is to be read from right to left, the right page from left to right. The project for Ruscha was the book; the photographs were a means, not an end (uit: Ed Ruscha Photographer, Steidl/ Whitney Museum of American Art, 2006).
 |
| Edward Ruscha (fragmenten uit: Dutch Details) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten