Wanneer je de kunstenaarsboeken bekijkt van Hetty Huisman dan zitten ze over het algemeen vol verwijzingen naar het vakgebied en de wereld van ceramiek. Ook taal speelt een belangrijke rol. Een onderzoek met ernst en humor. 'In mijn werk is komt de culturele strategie voort uit mijn persoonlijke leven, aldus hebben ook mijn boeken al naar gelang het talent van de lezer een doel. Mijn boeken zijn gelaagd door taal, geluid, materiaal betekenissen, op het eerste gezicht cryptisch en abstract' (Hetty Huisman september 2011).
Aan het Instituut voor Kunstnijverheid Onderwijs (Gerrit Rietveld Academie) heeft Huisman de opleiding tot industrieel ontwerper voor ceramiek in 1961 cum laude afgerond. Zij beperkte zich tot een traditionele wijze van het produceren via draaischijf, segerkegels en glazuurformules. Daarna was zij werkzaam aan de Staatliche Ingenieurs- und Werkschule fur Keramik te Hohr-Grenzhausen in Duitsland. Hier had Huisman ten doel om ceramische materialen te vinden die niet terug te voeren waren naar een geologische oorsprong. Dat werd beantwoord: hier ontstaan de eerste werken in vuurvast materiaal (post-ceramics). Echter daar kwam zij in een conflict. De school stelde: 'de fysische eigenschappen, welke de bruikbaarheid van kleimassa's en glazuur uitmaken, zijn elementair voor het doen functioneren van ceramiek'. Terwijl Huisman stelde: 'de visuele werking van kleimassa's en glazuren maakt de bruikbaarheid uit en is daarom elementair voor het doen functioneren van ceramiek. Ceramiek kende tot op dan geen andere 'ambachtelijkheid' dan het construeren op basis van de fysische eigenschappen van een ceramisch materiaal. Het enige wat Huisman kon bedenken als oplossing voor haar probleem, was te gaan beeldhouwen onder de werktitel 'vreemd gaan in beeldhouwen'. Midden jaren zestig reist Huisman naar de Amerikaanse Westkunst waar zij een ontmoeting heeft met de keramisten Voulkos, Takemoto en Mason. Conceptuele en mentale aspecten treden vanaf dat moment in het werk naar voren. Daar werd Huisman ook geconfronteerd dat iedereen beeldhouwt en dat ze vonden dat ceramiek een 'mistake' is. In 1968 introduceert Huisman de naam CeragenetiCs en maakt hiermee duidelijk dat het begrip ceramiek ruimer is dan pottenbakken, maar als een sociale participatie in het algemeen (bron: Hetty Huisman/Ceragenetics, Museum het Princessehof Leeuwarden 1978).
Tussen 1973 en 1975 neemt Huisman deel aan het In Out Center in Amsterdam met deelnemende kunstenaars: Michel Cardena, Ulises Carrión, Hreinn Fridfinnsson, Kristjan Gudmundsson, Sigurdur Gudmundsson, Marten Hendriks, John Liggins, Jim Melchert, Pieter L. Mol, Raul Marroquin, G.J. de Rook. Midden jaren zeventig geeft Huisman haar eerste boeken uit onder de naam Sarah Press en vanaf 1979 onder VOID Editions.
In het kunstenaarsboek A monochronous ue in blue (Hetty Huisman en Sarah Void, Mededelingen nr. 31 Centraal Museum Utrecht 1978) gaat zij in op de vraag om als gastdocent op een afdeling Ceramiek te worden. De helft van het boek bestaat uit formulieren van het Centraal Museum, de z.g. mededelingen. Hierop getypte tekst en foto's. De andere helft bestaat uit losse aantekeningen van Huisman. Een soort studieboek: 'Knoei en stoeiboek nr. 2 voor alsnog aan mij onbekende studenten 78/79'.
'Het systeem van een binaire mengserie zoals die in glazuur research wordt toegepast om de werking van diverse grondstoffen in een glazuur te leren kennen, wordt in het kunstenaarsboek 'Ter bezinking' (VOID distributors Amsterdam 1982 oplage 150 gen./ges.) toegepast. Analyse: Grond en Water (Tekst). Een zwart- wit foto van grond wordt qua zwart dekking door acht gedeeld (twee keer vier elementen: land, lucht water vuur/ hemel aarde, mens en zijn goden. De grondvorm). De foto, het grond beeld is aan het begin exact het zelfde qua zwart dekking als aan het einde, daar tussen in wordt het nodige gedacht en gepuzzeld. Er hoort overigens nog een boekje bij in die serie, getiteld: 'In verhouding' een uitgave van cultureel centrum de Beijerd, Breda, 1984 (oplage 500 gen./ges.), daar stelde ik meer dan tachtig kunstenaars boeken tentoon, naast mijn gewone werk' (Hetty Huisman september 2011).
Van 1970-1974 neemt Huisman contact op met de deelnemers aan de 'Unfired-Clay' show te Carbondale, Illinois, U.S.A. d.m.v. correspondentieproject 'Livre de terre'. Dit resulteert in andere vormen van mail-art en de organisatie op eigen atelier van tentoonstellingen van o.a. Walter Ostrom - 'Awal-T: glazuren per computer', David Zack - Nut art bibliography', Jim Melchert - 'Changes' en de Hollywood Clay Conference van Lowel Darling. Het project eindigt in het Stedelijk Museum te Amsterdam als 'Collectieve Livre de terre no. 6, angle of incidence'. Een overzicht hiervan is te bekijken op: VOID Editions.
Aan het Instituut voor Kunstnijverheid Onderwijs (Gerrit Rietveld Academie) heeft Huisman de opleiding tot industrieel ontwerper voor ceramiek in 1961 cum laude afgerond. Zij beperkte zich tot een traditionele wijze van het produceren via draaischijf, segerkegels en glazuurformules. Daarna was zij werkzaam aan de Staatliche Ingenieurs- und Werkschule fur Keramik te Hohr-Grenzhausen in Duitsland. Hier had Huisman ten doel om ceramische materialen te vinden die niet terug te voeren waren naar een geologische oorsprong. Dat werd beantwoord: hier ontstaan de eerste werken in vuurvast materiaal (post-ceramics). Echter daar kwam zij in een conflict. De school stelde: 'de fysische eigenschappen, welke de bruikbaarheid van kleimassa's en glazuur uitmaken, zijn elementair voor het doen functioneren van ceramiek'. Terwijl Huisman stelde: 'de visuele werking van kleimassa's en glazuren maakt de bruikbaarheid uit en is daarom elementair voor het doen functioneren van ceramiek. Ceramiek kende tot op dan geen andere 'ambachtelijkheid' dan het construeren op basis van de fysische eigenschappen van een ceramisch materiaal. Het enige wat Huisman kon bedenken als oplossing voor haar probleem, was te gaan beeldhouwen onder de werktitel 'vreemd gaan in beeldhouwen'. Midden jaren zestig reist Huisman naar de Amerikaanse Westkunst waar zij een ontmoeting heeft met de keramisten Voulkos, Takemoto en Mason. Conceptuele en mentale aspecten treden vanaf dat moment in het werk naar voren. Daar werd Huisman ook geconfronteerd dat iedereen beeldhouwt en dat ze vonden dat ceramiek een 'mistake' is. In 1968 introduceert Huisman de naam CeragenetiCs en maakt hiermee duidelijk dat het begrip ceramiek ruimer is dan pottenbakken, maar als een sociale participatie in het algemeen (bron: Hetty Huisman/Ceragenetics, Museum het Princessehof Leeuwarden 1978).
Tussen 1973 en 1975 neemt Huisman deel aan het In Out Center in Amsterdam met deelnemende kunstenaars: Michel Cardena, Ulises Carrión, Hreinn Fridfinnsson, Kristjan Gudmundsson, Sigurdur Gudmundsson, Marten Hendriks, John Liggins, Jim Melchert, Pieter L. Mol, Raul Marroquin, G.J. de Rook. Midden jaren zeventig geeft Huisman haar eerste boeken uit onder de naam Sarah Press en vanaf 1979 onder VOID Editions.
 |
| Hetty Huisman (fragmenten uit: A monochronous in blue 'Ik heb nogal moeten krassen en herschrijven maar zo gaat dat, voor ik het weet heb ik het over dingen die jullie voor alsnog niet betreffen maar mij als 'kunstenaar' dagelijks weer treffen') |
In het kunstenaarsboek A monochronous ue in blue (Hetty Huisman en Sarah Void, Mededelingen nr. 31 Centraal Museum Utrecht 1978) gaat zij in op de vraag om als gastdocent op een afdeling Ceramiek te worden. De helft van het boek bestaat uit formulieren van het Centraal Museum, de z.g. mededelingen. Hierop getypte tekst en foto's. De andere helft bestaat uit losse aantekeningen van Huisman. Een soort studieboek: 'Knoei en stoeiboek nr. 2 voor alsnog aan mij onbekende studenten 78/79'.
Een samenvatting van de inhoud: 'Er is geen/Er valt geen individuele inhoud middels ceramies technieken/materialen/mechaniCa te ontwikkelen als men zich niet terdege bewust is van de Collectieve inhoud m.b.t. Ceramiek en de individuele afwijking en m.b.t. daartoe onderkennen kan en ontwikkelen wil vanuit het individuele. Ik heb meer dan genoeg bont en blauw gezien op grond waarvan ik bedank in een situatie te geraken waar ik niet het risico kan wegnemen meer en weer bont en blauw te zien. Verder deel ik de materiële geconditionering niet van een afdeling Ceramiek, noch qua cultuur opvatting in het algemeen noch binnen de academiese struktuur in 't bijzonder. Zulks maakt deel uit van een culturele ordening welke me vreemd is. Vandaar het volgende stempel: 'Aristotle shouldn't live here anymore'. Materiële geconditioneerdheid, iets wat ik ooit bestempelde voor mijzelf als: rol zonder waarde'. Want deze materiële geconditioneerdheid maakt het moeilijk te zien dat Ceramiek ook in spirituele/in de zin des geest, kortom geestelijk geconditioneerd is of wel 'gebonden' dan wel verbonden is met een oerverbeelding de mens betreffende. Wat ik dan in de allereerste plaats aan jullie moet vragen is iets wat ik rond 1968 deed n.l. de gehele materiële geconditioneerdheid te begraven/te bedelven onder het grint. Het goeiige van grint is dat het in de sedimentencyclus een stadium is dat klei vooraf gaat zodat men niet bang hoeft te zijn nooit meer aan klei te geraken. De gehele materiële geconditioneerdheid bedolven onder grint heeft aldus tot functie de vraag te ondersteunen en onderstrepen: hoe noodzakelijk is het iets in klei te objectiveren als men geen weet heeft van de collectieve inhoud welke aan het gehele keramiese procedé ten grondslag ligt'.
 |
| Hetty Huisman (fragmenten uit: Ter bezinking) |
 |
| Hetty Huisman (fragment uit: Livre de terre no. 5) |
 |
| Hetty Huisman (titelpagina: CeramiC sayings and other forms of abuse) |
 |
| Hetty Huisman (fragmenten uit: CeramiC sayings and other forms of abuse) woordenboek, woord voor woord wordt verwoord door woord voor woord verword |
In 'CeramiC sayings and other forms of abuse' (VOID distributors Amsterdam 1979) zijn op elke pagina uitspraken (in klad) met betrekking tot de keramiek vermeld: 'Met CeramiC sayings en ander gevloek wordt door mij niet meer maar ook niet minder bedoeld dan het visuele verslag c.q. het bijeenbrengen danwel doCumenteren van woordspelingen mbt het woord Ceramiek en CeragenetiCs zoals die vanuit mijzelf en als reaCtie daarop door anderen zijn ontstaan in de periode 1968 -1975. CeragenetiCs is het pseudoniem dat ik in 1968 voor mijn werk ben gaan gebruiken. CeragenetiCs is een samenvoeging van de woorden Ceramiek en genetiCa dat zoveel betekend als uit het pottenbakken voortkomend (Ceramix). Wat CeragenetiCs ten opziChte van Ceramiek (pottenbakken) mist is het nut als waarde waardering. Deze ‘Ceramisser’ kan in relatie tot verdere groei van Ceramiek als disCipline ‘Cerageniaal’ zijn, zoals iemand in het SM te Amsterdam opmerkte. Daar in Nederland en ook elders Ceramisten als soCiale en als Culturele Categorie weinig ‘geluidsvermogen’hebben en/ of worden toegedaCht, geeft de ‘Cera-sound’ een maximum en ‘Cera-povera’ een minimum aan. Opdat woordenwisselingen hun bedachtzame en vriendelijke intenties behouden als waarden, gebruik ik de woorden,
CeramiCe,
CeramiCable,
Ceramicablement,
SinCeramiCablement'.
CeramiCe,
CeramiCable,
Ceramicablement,
SinCeramiCablement'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten